این مطالعه آزمایش می کند که آیا پوشش گیاهی و خاک های نمونه برداری شده در اراضی سوخته و قطعه قطعه شده و تشکیل دهنده دورنمای کشاورزی نزدیک کلیسای بلیز هند به عنوان تابعی از وضعیت برداشت محصول و فاصله تا جنگل قدیمیتر تغییر می کند يا خير. روش های تبدیل چند پاسخه (MRPPs) نشان داد که ترکیب گونه ای ( تراکم گونه های چوبی، پوشش گونه های علفی) به طور معنی داری بین تمام تیمارها (چوبی ‍‍P= 0.006 علفیP= 0.0001  ) و بین گروههای فاصله ای (چوبی P= 0.03 ، علفی 0.002 P= ) متفاوت است. فراوانی شکلهای علفی و همچنین تفاوت بین گروههای فاصله ای (MANOVA: P= 0.04)، با بالا رونده (P=0.03) و نیام داران (P=0.008 ) در فاصله های بیشتر از جنگلها رایجتر است. عناصر غذایی ماکرو خاک (P،K ) به طور معنی داری در اراضی آیش بلند مدت نسبت به زمین های در حال استفاده به دلیل توقیف تولید مجدد پوشش گیاهی بیشتر است.  اما آمونیوم و  نیتروژن به طور معنی داری در اراضی دورتر از جنگلهای قدیمی تر کمتر استP<0.05)  ANOVA دو طرفه). علی رغم این تفاوتها در ویژگیهای خاک و پوشش گیاهی، تفاوتهای معنی داری در تنوع گونه ای (غنای گونه ای، برابري) یا ساختمان پوشش گیاهی (تراکم چوبی ها، فراوانی، سطح مقطع) به عنوان تابعی از فاصله تا جنگل P<0.05)  ANOVA دو طرفه) وجود نداشت که به احتمال زیاد ازورود بذر از زیستگاههای دارای توالی اولیه احاطه کننده ناشی می شود. این مطالعه نشان می دهد که تغییرات ساختمان دورنما ممکن است بر فرایندهای اکولوژیکی مثل توالی در دورنماهای گرمسیری تکه تکه شده اثر گذاشته و تاکید می کند که لازم است تحليل ماتريس دورنما به عنوان یک زیستگاه نامهربان و بدون سیمای ویژه را رد کنیم و اثرات کیفیت ماتریس و ناهمگونی را شناسایی و ترکیب کنیم.